Verdriet kun je niet verbergen, het graaft altijd een weg naar buiten. Of het nu gaat om liefdesverdriet, verdriet voor een dierbare, verdriet om een dier, of verdriet door schuld... Verdriet zijn tranen en die kun je niet stoppen. Je kan ze verdringen en niet tonen, maar als je alleen bent of 's avonds alleen in bed ligt vinden ze altijd een weg naar buiten.
Het is beter om verdriet te uitten. Opgekropte tranen doen je lichaam en geest geen goed. Huilen kan een opluchting zijn voor lichaam en geest. Het kan je ook sterker maken.
Mensen denken vaak dat tranen niet gezien mogen worden, omdat je anders op onbegrip stuit. Iedereen heeft al eens te maken gehad met verdriet. Groot of klein, het woord tranen en verdriet kent iedereen. Schaam je er niet voor.
Denk eens even aan de laatste keer dat je verdrietig was. Je hoorde op dat moment een liedje op de radio, of je las een gedicht, of je zat stil voor je uit te staren... En daar waren de tranen. Dan ga je jezelf omhullen met pijn. Pijn in je hart, want het verdriet is nog niet voorbij. Het zit diep, het staat in je hart gegrift en je wil het nooit meer kwijt.
Op zo'n moment ben jij alleen belangrijk en vergeet je hoeveel leed en verdriet op dat moment in de hele wereld is. Alleen jij, jouw verdriet, wat een hele normale reactie is. Maar zo creër je bij jezelf een schuldgevoel en dat zorgt terug voor tranen.
Dit kan je vermijden door met iemand te praten. Op zo'n moment komen al je emoties boven en kun je huilen, roepen, tieren... Je lichaam zal tevreden zijn dat het eindelijk verlost is van al die woede en tranen. Zo kan het verwerkingsproces beginnen, langzaam zal je verdriet dan verminderen. En al heel gauw zal de zon terug achter de horizon voor jou schijnen.
ACHTER EEN KLEIN HOEKJE, SCHIJNT OOK VOOR JOU DE ZON
CM.
CM.
Onderwerp: VERDRIET
Geen commentaar gevonden.